Λεβαντίνη ή Σαντολίνα

Η Λεβαντίνη είναι πολυετής, χαμηλός θάμνος, πολύ διαδεδομένος στην κηποτεχνία. Την προτιμούν συχνά σε κατασκευές πάρκων και δημόσιων χώρων. Ο λόγος είναι ότι είναι πολύ σκληρό φυτό, ανθεκτικό σε ξηρασία και μειωμένη φροντίδα, και δημιουργεί εύκολα και γρήγορα χαμηλές μπορντούρες. Μπορεί να φυτευτεί και σε βραχόκηπο ή μεμονωμένο μέσα σε παρτέρι. Απαιτεί καλά αποστραγγιζόμενα εδάφη και η περιττή υγρασία μπορεί να το οδηγήσει σε μαρασμό. Έχει γκρίζο, ψιλό φύλλο που αναδίδει έντονο άρωμα. Παρ’ όλο το άρωμά του δεν έχει χρήση στη μαγειρική ή άλλες χρήσεις. Στις αρχές του καλοκαιριού θα δούμε να γεμίζει με πολλά μπουμπούκια, τα οποία ανθίζουν και γίνονται κίτρινα, μικρά, κεφαλωτά λουλούδια. Η ανθοφορία της Λεβαντίνης είναι τόσο πυκνή που το καλοκαίρι το φυτό μεταμορφώνεται ξαφνικά από γκρίζο σε κατακίτρινο!

Άνηθος, μαϊντανός, σέλινο

Τα τρία αυτά μονοετή, αρωματικά φυτά δεν πρέπει να λείπουν από κανένα κήπο και καμία βεράντα. Και τα τρία αυτά φυτά είναι συνδεδεμένα με τις νοστιμιές της μεσογειακής κουζίνας και της καθημερινής μας διατροφής. Είναι πάρα πολύ εύκολα στη φροντίδα τους. Τα φυτεύουμε ή τα σπέρνουμε στις αρχές της άνοιξης και μέχρι τις αρχές του καλοκαιριού έχουν μεγαλώσει πολύ και μας έχουν δώσει πλούσια σοδειά. Νωρίς το καλοκαίρι αρχίζουν να βγάζουν ψηλούς, ανθοφόρους βλαστούς γεμάτους μικρά άνθη, τα οποία θα δώσουν πολύ γρήγορα πυκνά σποράκια. Τα σπόρια αυτά τα αφήνουμε πάνω στο φυτό να ξεραθούν εντελώς και μετά μπορούμε να τα συλλέξουμε και να τα φυλάξουμε για μετέπειτα σπορά. Φυτρώνουν πάρα πολύ εύκολα και δίνουν πολλά νέα φυτά. Μια καλή ιδέα για να μη χάσουμε καθόλου σοδειά είναι η εξής: όταν το φυτό μεγαλώσει, μπορούμε να συλλέξουμε όλα τα φύλλα και αφού τα πλύνουμε καλά να τα αποθηκεύσουμε στην κατάψυξη.

Λουίζα

Η Λουίζα είναι ένας πολυετής θάμνος που μπορεί να διαμορφωθεί με την πάροδο του χρόνου και σε μικρό δεντράκι. Έχει μακριά φύλλα σε χρώμα ανοιχτό πράσινο, τα οποία σε ψυχρότερα κλίματα χάνονται κάθε χειμώνα, για να βγάλει φρέσκα την άνοιξη. Τα φύλλα είναι ιδιαίτερα αρωματικά, θυμίζουν άρωμα λεμόνι και είναι αυτά που συλλέγουμε για να νοστιμίσουμε φαγητά ή να φτιάξουμε ένα ευεργετικό αφέψημα. Την άνοιξη ανθίζει και γεμίζει πλούσιες ταξιανθίες με μικρά, λευκά ανθάκια που απογειώνουν την ομορφιά του φυτού! Αν πρόκειται για Λουίζα φυτεμένη σε περιοχή της Βόρειας Ελλάδας πρέπει να γνωρίζει κανείς ότι κινδυνεύει να παγώσει όλο ή μεγάλο μέρος του φυτού από τις παγωνιές. Στην περίπτωση αυτή βοηθάμε το φυτό κλαδεύοντάς το αργά το χειμώνα ώστε να το βοηθήσουμε να αναβλαστήσει και πάλι την άνοιξη.

Μέντα και Δυόσμος

Η Μέντα και ο Δυόσμος έχουν πολλές ομοιότητες, αλλά διαφέρουν σίγουρα στο άρωμά τους. Πρόκειται για χαμηλά, αρωματικά φυτά. Η Μέντα έχει σκούρο πράσινο φύλλο και ο Δυόσμος ανοιχτό. Και τα δύο έχουν πολύ γρήγορη ανάπτυξη και μπορούν να γεμίσουν ολόκληρα παρτέρια και ζαρντινιέρες, καθώς βγάζουν πολλές παραφυάδες. Για το λόγο αυτό θέλει ιδιαίτερη προσοχή όταν τα φυτεύουμε σε κήπους, καθώς αν τα αφήσουμε ανεξέλεγκτα θα πνίξουν άλλα φυτά του κήπου και θα είναι μετά πολύ δύσκολο να τα ξεριζώσουμε, καθώς πλέον θα είναι ανεπιθύμητα. Για το λόγο αυτό ακολουθούμε το εξής κόλπο: φυτεύουμε στον κήπο μαζί Μέντα και Δυόσμο μέσα σε γλάστρα ή τσιμεντόλιθους. Έτσι, τα περιορίζουμε και εμποδίζουμε τα φυτά να αναπτυχθούν σε πλάτος και να επεκταθούν υπέρ το δέον.

Κείμενο:
Αιμιλία Ροδοπούλου
Μsc. Δασολόγος- Περιβαλλοντολόγος ΑΠΘ