Ας γνωρίσουμε κάποια από τα υδροχαρή φυτά που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε προβληματικά σημεία του κήπου, δηλαδή όπου λιμνάζουν τα νερά από τις βροχές και τα ποτίσματα ή όπου το έδαφος δεν έχει καλή αποστράγγιση. Βέβαια, μπορούν άνετα να φυτευτούν σε οποιοδήποτε σημείο του κήπου, αρκεί, όμως, να ποτίζονται πολύ περισσότερο, ώστε να έχουν την απαιτούμενη εδαφική υγρασία που αναζητούν. Όλα διαθέσιμα στο φυτώριό μας. Και βέβαια, όταν καλλιεργούμε υδροχαρή φυτά δεν έχουμε το άγχος μήπως σαπίσουν από υπερβολική υγρασία!

Ο πάπυρος είναι μία επιλογή ταιριαστή για το πίσω μέρος ενός παρτεριού, ώστε να λειτουργεί ως φόντο στο παρτέρι, καθώς γίνεται ψηλός και φουντωτός. Έχει μακριούς βλαστούς που καταλήγουν στην άκρη τους σε φύλλα σε ακτινωτή διάταξη. Όσο πιο πολύ νερό του δίνουμε, τόσο πιο πολλούς βλαστούς βγάζει μέσα από το έδαφος και έτσι γίνεται πιο πλούσιος και φουντωτός. Ανθίζει με πολύ μικρά άνθη αδιάφορης αισθητικής, τα οποία, όμως, όταν γίνουν σπόροι και πέσουν στο έδαφος δίνουν πολύ γρήγορα νέα φυτά!

Το άκορους είναι ένα χαμηλό αειθαλές φυτό που μορφολογικά μοιάζει με συντριβάνι! Έχει κιτρινοπράσινα μακρόστενα φύλλα που ξεκινούν από το έδαφος και λυγίζουν για να σχηματίζουν τη μορφή συντριβανιού. Φυτεύεται τόσο σε ηλιόλουστες, όσο και σε σκιερές θέσεις.

Σε ένα παρτέρι σκιερό με μπόλικη εδαφική υγρασία μπορούμε να φυτέψουμε το εκουιζέτο. Έχει ψηλόλιγνους βλαστούς- καλάμια με μαύρες γραμμές σε όλο το μήκος τους. Μοιάζει με το μπαμπού, το οποίο έχει επίσης μεγάλες ανάγκες σε νερό.

Τέλος, δύο ιδιαίτερες περιπτώσεις είναι το ιμπεράτα και το βούρλο, το καθένα για διαφορετικό λόγο. Αν ψάχνουμε ένα φυτό με διχρωμία, φυτεύουμε ιμπεράτα, που έχει μακριά κοκκινοπράσινα φύλλα. Από την άλλη, το βούρλο έχει μακριά πράσινα λεπτά καλάμια για βλαστούς, που περιστρέφονται και δημιουργούν πρωτότυπο αποτέλεσμα.

Κείμενο:
Αιμιλία Ροδοπούλου
MSc. Δασολόγος – Περιβαλλοντολόγος ΑΠΘ