Βουκαμβίλια

Δεν υπάρχει κάποιος που να ταξίδεψε στα αιγαιοπελαγίτικα νησιά και να μη λάτρεψε τα έντονα φούξια και ροζ χρώματα της Βουκαμβίλιας. Αγαπημένο, αναρριχώμενο φυτό των περισσότερων κηπουρών, παραμένει πρώτη σε προτιμήσεις για να ντύσει κάποιος πέργκολες και καφασωτά, και να χαρεί έντονα χρώματα λουλουδιών. Καθώς αναρριχάται, θα χρειαστεί να κατευθύνουμε τα κλαδιά της προς το μέρος που θέλουμε και να τη στηρίζουμε με μαλακό κορδόνι δεσίματος φυτών.

Η Βουκαμβίλια αγαπάει την ξηρασία, επομένως θα πρέπει να είμαστε φειδωλοί όσον αφορά στο πότισμά της. Αυτό, άλλωστε, είναι και το μυστικό ώστε να μας χαρίζει ολοένα και πιο πλούσια ανθοφορία. Ξεκινάει να ανθίζει από την άνοιξη και κρατάει τα λουλούδια της μέχρι αργά το φθινόπωρο. Η ανάπτυξή της είναι σαφώς γρηγορότερη και ευκολότερη σε νότιες περιοχές με θερμά κλίματα, όπου και τη συναντάμε, άλλωστε, συχνότερα. Στη Βόρεια Ελλάδα κινδυνεύει να παγώσει από τις χειμωνιάτικες παγωνιές. Για το λόγο αυτό, φροντίζουμε να την καλύψουμε το χειμώνα με αντιπαγωτικό φλις και, ακόμη καλύτερα, να τη μεταφέρουμε σε απάνεμο και ηλιόλουστο σημείο. Κάθε χειμώνα καλό είναι να την κλαδεύουμε, ώστε να απομακρύνονται τυχόν ξερά κλαδιά και να ανανεώνεται το φύλλωμά της.

Λοροπέταλο

Το Λοροπέταλο είναι ένας χαμηλός θάμνος που φυτεύεται τόσο σε παρτέρια, όσο και σε γλάστρες. Εντυπωσιάζει με το φύλλωμά του, καθώς μπορεί να πάρει χρωματισμούς από σκούρο πράσινο μέχρι και σκούρο κόκκινο, σαν το χρώμα που έχει το παντζάρι. Είναι ιδιαίτερα ανθεκτικό στο κρύο και την παγωνιά και προτιμάει να φυτευτεί σε ηλιόλουστες θέσεις. Μεγάλο του πλεονέκτημα (για το οποίο το επιλέγουν συχνά οι κηπουροί) είναι η ανθοφορία του. Κάνει μικρά, φούξια άνθη με λεπτά, «κατσαρά» πέταλα, τα οποία διαρκούν από νωρίς την άνοιξη μέχρι και το μέσο του επόμενου χειμώνα.

Μπεργκένια

Την Μπεργκένια ή Βιργινία, συχνά θα ακούσει κανείς να την αποκαλούν και «αυτί του ελέφαντα». Όχι άδικα, καθώς τα μεγάλα και πλατιά φύλλα της μοιάζουν πράγματι με τα μεγάλα αυτιά ενός ελέφαντα! Τη συναντά κανείς εδώ και πάρα πολλά χρόνια σε αυλές και κήπους σε χωριά και μικρές πόλεις, καθώς αποτελεί ένα από τα φυτά που συνήθιζαν τα φυτεύουν οι «γιαγιάδες»! Δε σταμάτησε να μένει στις πρώτες προτιμήσεις των κηπουρών, καθώς πολλαπλασιάζεται πολύ εύκολα με διαίρεση και τα νέα φυτά έχουν πολλές πιθανότητες να επιβιώσουν. Έχει σχετικά γρήγορη ανάπτυξη και κάνει την έκπληξη, καθώς ανθίζει στην καρδιά του χειμώνα με πυκνή ταξιανθία με ροζ άνθη!

Κείμενο:
Αιμιλία Ροδοπούλου
Μsc. Δασολόγος- Περιβαλλοντολόγος ΑΠΘ