Αγοράστε την Κρανιά εδώ.

Συνομοταξία: Αγγειόσπερμα (Magnoliophyta)
Ομοταξία: Δικοτυλήδονα (Magnoliopsida)
Τάξη: Κρανειώδη (Cornales)
Οικογένεια: Κρανειοειδή (Cornaceae)
Γένος: Κράνεια (Cornus)

Η Κρανιά ή και Κρανειά (επιστημονική ονομασία Cornus) είναι μακρόβιο, φυλλοβόλο δέντρο ή θάμνος (με ύψος 5- 10m.). Ανήκει στα αγγειόσπερμα, στην οικογένεια των Κρανειοειδών (Cornaceae).

Μορφολογία:

Η Κρανιά χαρακτηρίζεται από πυκνό φύλλωμα και τα άνθη της είναι κίτρινα με τέσσερα πέταλα. Οι καρποί της (τα κράνα) έχουν μικρό μέγεθος (2-4 cm.) και είναι σφαιρικοί/ ωοειδείς, μονόσπερμοι, με έντονα κόκκινο γυαλιστερό χρώμα και ξινή γεύση. Η περίοδος ανθοφορίας της είναι νωρίς την άνοιξη και τα άνθη της παραμένουν στο φυτό για 2 περίπου μήνες, ενώ η περίοδος καρποφορίας της είναι τους φθινοπωρινούς μήνες, Οκτώβριο και Νοέμβριο. Τα φύλλα της είναι λογχοειδή με μικρή διαφορά στο χρώμα της εσωτερικής από την εξωτερική όψη.

Ο καρπός:

Η συλλογή των καρπών γίνεται, συνήθως, με άπλωμα διχτυών και δόνηση (χτύπημα) των κλαδιών. Ο καρπός πλένεται και ή καταναλώνεται νωπός ή χρησιμοποιείται για την παρασκευή ποτών, γλυκών και μαρμελάδας.

Εδαφοκλιματικές απαιτήσεις:

Παρά το γεγονός ότι είναι φυτό της εύκρατης ζώνης, αντέχει σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες (έως -30 ^οC). Είναι φυτό που αγαπά το φως, ενώ αντέχει στην ξηρασία και στους παγετούς. Είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο φυτό στην Ευρώπη και είναι είδος κατάλληλο για όλες τις ημιορεινές και ορεινές περιοχές της Ελλάδας. Είναι καλά προσαρμοσμένο στις εδαφοκλιματικές συνθήκες της χώρας μας και ευδοκιμεί σχεδόν σε όλους τους τύπους των εδαφών, από γόνιμα έως μέτρια γόνιμα, υγρά ή ξηρά, αμμοπηλώδη έως βαριά αργιλώδη, αλλά προτιμά εδάφη χαλαρά και κυρίως ασβεστολιθικά.

Χρήσεις:

Μια από τις σημαντικότερες χρήσεις της κρανιάς είναι ότι αποτελεί όμορφο καλλωπιστικό φυτό, αφού ανθίζει μέσα στον χειμώνα, ενώ και την περίοδο ωρίμανσης των καρπών είναι εξαιρετικά ελκυστική. Η κρανιά χρησιμοποιείται στην κηποτεχνία, με κυρίαρχα χαρακτηριστικά την εποχή και τη διάρκεια άνθισης. Είναι κατάλληλη για παραγωγή παραδοσιακών προϊόντων υψηλής απόδοσης.

Κλάδεμα:

Η κρανιά σπάνια κλαδεύεται. Το κλάδεμα δεν πρέπει να γίνεται μέχρι το κλάδεμα των ανθέων καθόσον αυτά σχηματίζονται στους βλαστούς του προηγούμενου έτους και όχι στη νέα βλάστηση.

Εχθροί- Ασθένειες:

Δεν προσβάλλεται από έντομα και παθογόνους οργανισμούς και έτσι είναι πολύ καλό είδος για βιολογική καλλιέργεια.

ΜΑΘΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ!

• Η κρανιά αναφέρεται πρώτη φορά από τον Όμηρο στην Οδύσσεια, όπου η Κίρκη τάισε με καρπούς κρανιάς τον Οδυσσέα και το πλήρωμά του, για να τους μετατρέψει σε γουρούνια.
• Σύμφωνα με τον Παυσανία, οι αρχαίοι Έλληνες έφτιαξαν τον Δούρειο Ίππο με ξυλεία κρανιάς από το ιερό δάσος του Απόλλωνα.
• Σύμφωνα με το Θεόφραστο, το ξύλο της κρανιάς ήταν τόσο σκληρό όσο το κόκκαλο και χρησιμοποιήθηκε για να φτιαχτούν κυνηγητικές λόγχες, πολεμικά ακόντια, τόξα και μπαστούνια.
• Από ξύλο Κρανιάς φτιάχνονταν και τα μακεδονικά δόρατα, οι γνωστές «σάρισες» και τα δόρατα των αρχαίων θηρευτών και των πολεμιστών του Μεγ. Αλεξάνδρου.
• Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, τα τόξα των Λυκίων ήταν φτιαγμένα από ξύλο κρανιάς.
• Ο φλοιός, οι βλαστοί και οι ρίζες χρησιμοποιούνται ως αντιπυρετικά.
• Το ξύλο της κρανιάς είναι σκληρότατο και αντοχής σε θραύση.
• Τα πιο γερά γκλιτσόξυλα των τσοπάνων γίνονται από νεαρούς βλαστούς κρανιάς.
• Ήδη από την αρχαιότητα χρησιμοποιούνταν οι καρποί της κρανιάς και για φαρμακευτικούς σκοπούς.
• Τα κράνα έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε αντιοξειδωτικά.