Αλήθεια, πόσοι από εσάς γνωρίζετε την αροκάρια και πόσοι μπορείτε να την ξεχωρίσετε από το έλατο; Όπως και να έχει, σήμερα θα γνωρίσουμε καλύτερα την αροκάρια και θα μάθουμε να την ξεχωρίζουμε από το πασίγνωστο έλατο.

Η αροκάρια είναι ένα μεγαλοπρεπές κωνοφόρο δέντρο που, όπως και το έλατο, αναπτύσσει κλαδιά σε ορόφους. Έτσι, αποκτά πυραμιδοειδή μορφή, κάτι που κάνει πολύ εύκολο να την μπερδέψει κάποιος με το έλατο. Τα κλαδιά της φέρουν δερματώδη, σκουροπράσινα, βελονοειδή φύλλα, που φύονται προς τα πάνω. Είναι ευλύγιστα και κουνιούνται απαλά με ένα ελαφρύ αεράκι. Η αροκάρια, μετά από χρόνο, θα φτιάξει κώνους, δηλαδή μεγάλα κουκουνάρια. Παρόλο που είναι κωνοφόρο, έχει διαφορετικές απαιτήσεις όσον αφορά στο κλίμα που θα τη φιλοξενήσει. Έτσι, δεν πρέπει να φυτευτεί σε μεγάλο υψόμετρο και σε περιοχή που το χειμώνα ταλαιπωρείται από κρύο και παγετό. Αγαπάει την ατμοσφαιρική και εδαφική υγρασία.

Στην αντίπερα όχθη, το έλατο είναι και αυτό κωνοφόρο και έχει πυραμιδοειδή μορφή. Τα κλαδιά του, όμως, αποξυλώνονται και δεν έχουν ιδιαίτερη ευλυγισία. Το έλατο μπορεί να φιλοξενηθεί σε κήπο σε μεγάλο υψόμετρο, καθώς, σαν κλασικό κωνοφόρο, αντέχει σε θερμοκρασίες κάτω από το μηδέν. Έτσι, το χειμώνα θα το χαρείτε και χιονισμένο! Τόσο το έλατο όσο και η αροκάρια δεν επιδέχονται κλάδεμα διαμόρφωσης, καθώς θα χάσουν έτσι τη συμμετρική πυραμιδοειδή μορφή τους. Καλό θα είναι, αν ένα νεαρό έλατο φυτευτεί σε ηλιόλουστο κήπο, να προφυλαχτεί τα 1- 2 πρώτα χρόνια από τον έντονο καλοκαιρινό ήλιο με μία μικρή τέντα.

Κείμενο:
Αιμιλία Ροδοπούλου
MSc. Δασολόγος- Περιβαλλοντολόγος ΑΠΘ