Λατινική ονομασία: Albizia julibrissin
Άλλες ονομασίες: Αλβιζία, Αλβίζια, Ακακία η Ροδομέταξη, Αλβιζία η Ροδομέταξος, Γκιουλμπρισίμ, Αλβιζία η Γιουλιβρισίμη, Feuilleea julibrissin, Mimosa julibrissin, Sericandra julibrissin, Silk tree, Pink Siris.

Προέλευση

Η Ακακία Κωνσταντινουπόλεως έχει καταγωγή από τις νοτιοδυτικές και ανατολικές περιοχές τις Ασίας (από το Ιράν μέχρι την Ιαπωνία). Ανήκει στην οικογένεια των Χεδρωπών και, παρά το γεγονός ότι αποκαλείται «Ακακία», το δέντρο δεν ανήκει στο γένος της Ακακίας, αλλά στο γένος «Αλβιζία» (Albizzia). Το γένος πήρε το όνομά του από τον Ιταλό ευγενή Φιλίππο Ντέγλι Αλμπίτσι, ο οποίος θεωρείται ότι το εισήγαγε στην Ευρώπη στα μέσα του 18ου αιώνα. Ακόμη, είναι γνωστή και σαν Ακακία η Ροδομέταξη, εξαιτίας της χαρακτηριστικής μορφής των λουλουδιών της. Άλλωστε, το όνομα του είδους της «Julibrissim» έχει περσική προέλευση και δηλώνει τα «μεταξένια άνθη» της. Ο όρος «Γιουλιβρισίμ» είναι μια παραφθορά της περσικής λέξης γκουλ-ι αμπρισάμ, η οποία σημαίνει «μεταξένιο λουλούδι» (η λέξη «γκουλ» σημαίνει «λουλούδι» και το «αμπρισάμ» σημαίνει «μετάξι»). Το φυτό αποκαλείται επίσης και «Μιμόζα», παρά το γεγονός ότι δεν ανήκει στο ομώνυμο γένος. Στην Ελλάδα είναι γνωστή ως «Ακακία Κωνσταντινουπόλεως» γιατί πιστεύεται ότι το δέντρο αυτό πρωτοήρθε στην Ευρώπη, και πιο συγκεκριμένα στην Τοσκάνη, από την Κωνσταντινούπολη. Ζει περίπου 50 χρόνια.

Μορφή

Η Ακακία Κωνσταντινουπόλεως είναι φυλλοβόλο, καλλωπιστικό δέντρο με γρήγορη, πλάγια ανάπτυξη και ημισφαιρικό σχήμα κόμης που φτάνει σε ύψος τα 8- 10m. Αναπτύσσεται γρήγορα και φτάνει σε διάμετρο τα 4- 10 m. Δημιουργεί πλατιά κόμη, σαν ανοιχτή ομπρέλα. Το φύλλωμα δεν είναι πολύ πυκνό αλλά έχει ιδιαίτερη μορφή, χάρη στα διπλά, κατ’ εναλλαγή σύνθετα, πτεροειδή (διπτεροειδή) φύλλα του με ανοιχτό πράσινο χρώμα. Αποτελούνται από 30- 50 μικρά, στενόμακρα φυλλάρια, πτεροειδούς μορφής, με μήκος 20- 45 εκ. και πλάτος 12- 25 εκ. Στην ουσία αποτελούνται από 6 με 12 ζεύγη από φύλλα πτεροειδούς μορφής, τα οποία με τη σειρά τους αποτελούνται από 15 με 30 ζεύγη ωοειδών φυλλαρίων, τα οποία έχουν μήκος από 6 μέχρι 15 χιλιοστά και πλάτος 2 με 4 χιλιοστά. Φύονται πάνω σε μακριά, εύκαμπτα κλαδιά με πλάγια εμφάνιση που τις προσδίδουν την χαρακτηριστική, ανάερη υφή. Είναι εξαιρετικά ευαίσθητα στο άγγιγμα και κλείνουν (διπλώνουν), όπως κλείνουν και το δειλινό αντιδρώντας στην έλλειψη φωτός, όπως τα φύλλα της Κάσσιας. Ο φλοιός της έχει σκούρο πρασινωπό- γκρι χρώμα και σχετικά ανώμαλη επιφάνεια, καθώς αποκτά κατακόρυφες ραβδώσεις όσο το δέντρο μεγαλώνει. Η ανθοφορία της είναι αρκετά πλούσια και παρατεταμένη, σε πυκνές ταξιανθίες- βότρεις. Τα άνθη της αναπτύσσονται πολλά μαζί σχηματίζοντας κεφαλές. Δεν έχουν πέταλα κι αυτό που φαίνεται από το άνθος είναι ένας μικρός κάλυκας και στεφάνη, με μια πυκνή συστάδα από μεγάλους και λεπτούς στήμονες που έχουν μήκος 2- 3 cm. (σα φουντίτσες) και χρώμα λευκοκίτρινο και ρόδινο, με τη βάση να είναι πιο λευκή. Είναι αρκετά όμορφα (μεταξένια), καθώς οι στήμονες μοιάζουν με θυσάνους από μεταξένια νήματα. Είναι ελαφρώς αρωματικά και προσελκύουν κολιμπρί, μέλισσες, πεταλούδες και άλλα έντομα. Η Ακακία Κωνσταντινουπόλεως ανθίζει όλο το καλοκαίρι (από το Μάιο έως το Σεπτέμβριο). Μετά την ανθοφορία της τα άνθη μετατρέπονται σε καρπούς πεπλατυσμένους και στενόμακρος, μήκους 15- 25 cm. και πλάτους 2- 3 cm., χωρίς ιδιαίτερη καλλωπιστική αξία, που μοιάζουν με ξεραμένα φασολάκια (χέδροπες) και περιέχουν 10- 20 σπόρους. Τα μακριά, κυρτά κλαδιά της με την αραιή κόμη δημιουργούν έναν ελαφρύ ίσκιο που είναι ιδανικός για τους καλοκαιρινούς μήνες.

Εδαφοκλιματικές Συνθήκες

Η Ακακία Κωνσταντινουπόλεως είναι από τα φυτά που προσαρμόζονται εύκολα σε διάφορα περιβάλλοντα. Έτσι, έχει εγκατασταθεί πολύ καλά στις ξηροθερμικές συνθήκες της χώρας μας και χρησιμοποιείται εδώ και πολλά χρόνια, τόσο στους κήπους, όσο και στα πάρκα, στις πλατείες, σε δενδροστοιχίες δρόμων και άλλους δημόσιους χώρους. Η Ακακία Κωνσταντινουπόλεως δεν έχει ιδιαίτερες εδαφικές απαιτήσεις και προτιμά ηλιόλουστες θέσεις φύτευσης, αλλά μπορεί να αναπτυχθεί και στην ημισκιά. Μπορεί να επιβιώσει ακόμα και σε αλατούχα ή ασβεστούχα εδάφη, γι’ αυτό αντέχει και σε παραθαλάσσιες φυτεύσεις. Ωστόσο τα γόνιμα, πλούσια σε οργανική ουσία και με καλή αποστράγγιση εδάφη ευνοούν την ανάπτυξή της. Το καλύτερο έδαφος θεωρείται το ελαφρώς όξινο, εύφορο και με καλή αποστράγγιση. Αντέχει στην ξηρασία, αλλά αναπτύσσεται καλύτερα όταν δέχεται πότισμα, ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες. Δε χρειάζεται προστασία από το κρύο του χειμώνα, καθώς αντέχει σε θερμοκρασίες μέχρι -20οC. Είναι ανθεκτική στην ατμοσφαιρική μόλυνση και στο δυνατό αέρα. Στην άγρια φύση, η Ακακία Κωνσταντινουπόλεως έχει την τάση να αναπτύσσεται σε ξηρές αμμώδεις πεδιάδες και σε ορεινές περιοχές.

Κλάδεμα

Συνήθως η Ακακία Κωνσταντινουπόλεως αφήνεται να αναπτυχθεί ελεύθερα και δε χρειάζεται κλάδεμα. Κάποιες φορές, όμως, που η μεγάλη της ανάπτυξη δημιουργεί πρόβλημα (μεγάλους βλαστούς που πολλές φορές κρέμονται προς τα κάτω), μπορεί να δεχθεί ελαφρύ κλάδεμα τους καλοκαιρινούς μήνες, για να μην ενοχλεί, να περιοριστεί η ανάπτυξη και να διατηρηθεί το σχήμα της. Το κλάδεμα αυτό μπορεί να γίνεται και στο τέλος του χειμώνα. Διαμορφώνονεται πολύ εύκολα σε σχήμα ομπρέλας με το σωστό κλάδεμα.

Λίπανση

Για γρήγορη ανάπτυξη και παρατεταμένη ανθοφορία, συνιστάται χρήση λιπάσματος υδατοδιαλυτού (20-20-20) την άνοιξη (2- 3 εφαρμογές).

Πολλαπλασιασμός

Ο πολλαπλασιασμός της γίνεται πολύ εύκολα με τα σποράκια της. Οι σπόροι της είναι πολλοί και γόνιμοι, ακόμα και σε μεγάλες περιόδους ξηρασίας. Κάθε λοβός, που μοιάζει με ένα πεπλατυσμένο φασόλι, περιέχει κατά μέσο όρο 8 σπόρους, που με τους δυνατούς ανέμους, οι λοβοί σκάνε και οι σπόροι μεταφέρονται σε εκπληκτικά μεγάλες αποστάσεις. Σε παραγωγική κλίμακα, η ακακία Κωνσταντινουπόλεως πολλαπλασιάζεται με σπόρο που έχει υποστεί επεξεργασία σε ζεστό νερό για 24 ώρες. Η σπορά γίνεται τον Φεβρουάριο με Μάρτιο. Ένας ακόμα τρόπος πολλαπλασιασμού είναι ο εμβολιασμός της πάνω σε κοινή Ακακία. Ιδανική περίοδος για να μεταφυτευτεί η ακακία Κωνσταντινουπόλεως στην τελική της θέση στον κήπο είναι κατά τη διάρκεια του χειμώνα, από το Νοέμβριο μέχρι τον Φεβρούαριο- Μάρτιο.

Εχθροί- Ασθένειες

Εκτός από το φουζάριο (που οφείλεται στον μύκητα Fusarium oxysporum f.sp. Perniciosum) δεν καταγράφονται άλλοι εχθροί ή ασθένειες.

Χρήσεις

Είναι κατάλληλο δέντρο για εξαιρετικές δεντροστοιχίες, για παραθαλάσσια φύτευση, πλατείες, πεζόδρομους, αυλές κατοικιών, ιδιωτικών κήπων και συνδυάζεται με πολλά άλλα δέντρα ή θάμνους, προσφέροντας εντυπωσιακά σύνολα. Σε σύντομο χρονικό διάστημα θα φτάσει και το πλήρες μέγεθός της. Πρέπει να λαμβάνεται μέριμνα ώστε να μη φυτεύεται κοντά σε πλακοστρωμένες επιφάνειες διότι μπορεί να τις ανασηκώσει με τις ρίζες. Επίσης, είναι ένα πολύ καλό μελισσοκομικό φυτό. Οι σπόροι της χρησιμοποιούνται ως τροφή για τα ζώα και τα άγρια ζώα, ενώ το γλυκό άρωμα των λουλουδιών είναι καλή πηγή νέκταρ για τις μέλισσες και τις πεταλούδες.

Αγοράστε την Ακακία Κωνσταντινουπόλεως εδώ.